24 października br. (tj. w czwartek) w Ratuszu Głównomiejskim w Gdańsku rozpocznie się o godz. 17.00 promocja książki zatytułowanej "Miasta skoszarowane". Gdańsk i Sopot jako garnizon Wehrmachtu w latach 1939-1945. To uzupełniona i poprawiona wersja mojej rozprawy doktorskiej, którą obroniłem na początku grudnia 2017 r. na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Zmieniony został też sam tytuł - pierwotnie rozprawa zatytułowana była "Miasto skoszarowane". Garnizon Gdańsk w latach 1939-1945. Promotorem pracy był prof. dr hab. Marek Andrzejewski. 

Nie ukrywam, że jest to moment dla mnie szczególny.

To finalny etap kilkuletnich moich badań nad powstaniem, rozwojem i funkcjonowaniem niemieckiego garnizonu Gdańsk (tj. obejmującego swoim zasięgiem Gdańsk i Sopot). Książka, która wydana została dzięki przychylności dyrekcji Muzeum Gdańska, w istocie opowiada nie tylko o samym wojsku, ale także (równolegle) o miastach i jego mieszkańcach. Co ważne, po raz pierwszy na taką skalę (tj. do przedstawienia historii ośrodków miejskich w odniesieniu do lat II wojny światowej) wykorzystano źródła proweniencji wojskowej. Niemniej ważne było przedstawienie korelacji między garnizonem a miastem. Na pionierskie ujęcie publikacji (pod tym i pod paroma innymi względami) uwagę zwrócili zresztą recenzenci.

Teoretycznie rzecz biorąc prace nad rozprawą ciągnęły się niemal równo dziesięć lat, od października 2009 r., kiedy rozpocząłem studia III stopnia (doktoranckie). Faktycznie już wówczas wykrystalizował się pomysł na zakres rozprawy, temat (tutaj inspiracją była książka Ute Freivert Die kasernierte Nation... z 2001 r.) i plan dość szeroko zakrojonych badań. Pierwszą kwerendę wykonałem w Berlinie jeszcze w listopadzie tego samego roku. Kolejnych kilkanaście w zbiorach krajowych i zagranicznych (tutaj najważniejszym było Wojskowe Archiwum Federalne RFN we Fryburgu Bryzgowijskim, które odwiedzałem łącznie pięć razy) zrealizowałem do końca 2016 r.

Między rozpoczęciem studiów doktoranckich, a obroną (która miała miejsce w grudniu 2017 r.) dwukrotnie zmieniłem pracę, napisałem kilka książek i broszur (także jako współautor), opublikowałem kilkanaście artykułów, wziąłem udział także w szeregu konferencji naukowych. Starałem się także na bieżąco popularyzować wiedzę, wygłaszając wykłady otwarte czy pisząc krótsze i "lżejsze" formy (tym samym odkrywając w sobie potrzebę uprawiania Public History). Innymi słowy, nie sposób powiedzieć, że faktycznie rozprawa powstawała równomiernie przez osiem lat. Myślę, że w sposób już ciągły i konsekwentny jej pisanie zajęło mniej więcej dwa lata (rzecz jasna, po zgromadzeniu już kluczowego materiału archiwalnego i zgromadzeniu literatury przedmiotu).

Przez mniej więcej ostatni rok trwały zaś prace nad jej uzupełnieniem i poprawą, do wydania w postaci książki.

Efekt tych prac z radością, ale i nadzieję na życzliwe przyjęcie, przedstawię podczas krótkiego wystąpienia podczas spotkania promującego książkę.
Na miejscu będzie można zakupić publikację.

Poniżej przedstawiam podstawowe dane o niej i ... premierowo okładkę.